پایگاه شعر

خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید   و چه بی ذوق جهانی كه مرا با تو ندید  رشته ای جنس همان رشته كه بر گردن توست  چه سروقت مرا هم به سر وعده كشید  به كف و ماسه كه نایابترین مرجان ها   تپش تبزده نبض مرا می فهمید  آسمان روشنی اش را همه بر چشم تو داد  مثل خورشید كه خود را به دل من بخشید   ما به اندازه هم سهم ز دریا بردیم  هیچكس مثل تو و من به تفاهم نرسید  خواستی شعر بخوانم دهنم شیرین شد  ماه طعم غزلم,محمد,بهمنی,هیچكس,تفاهم,نرسید ...ادامه مطلب

مرا به خلسه می برد حضور ناگهانی ات  سلام و حال پرسی و شروع خوش زبانیت  فقط نه کوچه باغ ما ... فقط نه اینکه این محل احاطه کرده شهر را شعاع مهربانیت دوباره عهد می کنی که نشکنی دل مرا چه وعده ها که می دهی به رغم ناتوانیت  جواب کن به جز مرا ... صدا بزن شبی مرا  و جای تازه باز کن میان زندگانیت  بیا فقط خبر بده مرا قبول کرده ای سپس سر مرا بِبَر به جای مژدگانیت ,شعری,کاظم,بهمنی ...ادامه مطلب

خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید   و چه بی ذوق جهانی كه مرا با تو ندید  رشته ای جنس همان رشته كه بر گردن توست  چه سروقت مرا هم به سر وعده كشید  به كف و ماسه كه نایابترین مرجان ها   تپش تبزده نبض مرا می فهمید  آسمان روشنی اش را همه بر چشم تو داد  مثل خورشید كه خود را به دل من بخشید   ما به اندازه هم سهم ز دریا بردیم  هیچكس مثل تو و من به تفاهم نرسید  خواستی شعر بخوانم دهنم شیرین شد  ماه طعم غزلم را ز نگاه تو چشید  منكه حتی پی پژواك خودم می گردم  آخرین زمزمه ام را همه شهر شنید,محمد علی بهمنی,محمد علی بهمنی اشعار,محمد علی بهمنی تنهایی,محمد علی بهمنی قاجار,محمد علی بهمنی غزل,محمد علی بهمنی بیوگرافی,محمد علی بهمنیار,محمد علی بهمنی شعر تولد,محمد علی بهمنی ویکی پدیا,محمد علی بهمنی pdf ...ادامه مطلب